บทที่ 338

“เอาล่ะ พอได้แล้ว ชายหนุ่ม! เธอไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ด้วยการทุบตีผู้หญิงนะ! หากเธอต้องการจะพิสูจน์คุณค่าของตัวเองจริง ๆ ก็ทำงานอย่างหนักเพื่อที่เธอจะเสียใจที่ทิ้งเธอไปในอนาคต!” ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดีซึ่งดูสง่าและมีภูมิฐานว่ากล่าว ถึงจุดนี้แล้ว เมอร์ฟีก็สงบลงเล็กน้อยแล้ว เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจขณะที่กำหมัดไว้แน่น "ถูกตัอง! หากนายต้องการแสดงให้เห็นคุณค่าของนายงั้นก็ไปพยายามที่จะทำให้ประสบผลสำเร็จด้วยตัวนายเองตั้งแต่แรกสิ! ฉันคิดว่านั่นเป็นไปไม่ได้อยู่ดีเพราะนายมันเป็นคนบ้า! วันนี้นายกล้าดีมาทุบตีฉันได้ยังไง? นายจบแน่!” ชารอนที่ยังนอนแผ่อยู่บนพื้น หายใจหอบหนัก ตะโกนออกมา “เธอเองก็ควรพูดให้น้อยหน่อยนะ สาวน้อย เธอควรจะเลิกเดทแต่กับผู้ชายที่ร่ำรวย คนรวยมักจะโลเล ถ้าเธออยากจะเลิกกัน ก็ชี้แจงสิ่งต่าง ๆ กับคู่ของเธอก่อน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูดอะไรอื่นเพื่อกระตุ้นต่อมทางอารมณ์จากพวกเขา” ครั้งนี้ชายคนเดียวกันกล่าวตำหนิชารอน ชารอนถึงกับเงียบไปและเพียงเอามือปิดหน้าขณะที่ร้องไห้คร่ำครวญ เธอไม่สามารถเถียงกลับได้จริง ๆ เนื่องจากชายวัยกลางคนนั้นต้องเป็นเจ้านายใหญ่คนหนึ่งอย่างแน่นอน “เธอ