บทที่ 1667

ในที่สุดโนริก็หลุดออกจากภวังค์ เธอมองหน้าเจอรัลด์ก่อนจะถามว่า “…นั่น… มันเยอะมากเลยนะ เราจะแบกเหรียญทองพวกนี้กลับไปยังไงล่ะ เจอรัลด์…?” แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่มีหีบอยู่สามใบ และในทางเทคนิกแล้ว ทั้งสามคนสามารถช่วยกันถือหีบคนละใบได้ แต่มันจะยุ่งยากเกินไปในระยะยาว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อผู้คนเห็นทองทั้งหมดนั้น พวกเขาก็อาจจะวางแผนปล้นเพื่อแย่งชิงทองไปอย่างแน่นอน... เมื่อตระหนักว่าเจอรัลด์กำลังเครียดกับวิธีนำเหรียญทองทั้งหมดกลับไป ชายชราที่สวมมงกุฎจึงยื่นแหวนวงเล็ก ๆ ให้เขา เจอรัลด์ตกใจเล็กน้อยที่ได้รับแหวน เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “…ขอโทษนะครับ แต่คุณให้แหวนวงนี้กับผมทำไม…?” “มันเป็นแหวนเก็บของที่มีพื้นที่เก็บของขนาดใหญ่เป็นพิเศษ! คุณสามารถเก็บทองของคุณไว้ในนั้นได้ เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องกังวลกับการพกพามันไปไหนต่อไหนด้วย!” ชายชราอธิบายด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร “นั่น… ผมรับของแบบนี้ไว้ไม่ได้หรอกครับ! เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะซื้อแหวนวงนี้จากคุณในราคาหนึ่งล้านเหรียญทอง! คุณจะยอมรับข้อเสนอของผมไหม?” เจอรัลด์ถาม เขาไม่ใช่คนที่จะเที่ยวรับของจากใครโดยไม่มีสิ่งตอบแทน เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์มีไหว