บทที่ 1505

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงตามซาเวอรี่ไป ขณะที่เธอเดินนำเขาไปที่ไหนสักแห่ง… แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าเธอต้องการให้เขาช่วยอุ้มนกแก้ว โดยปกติแล้ว นกแก้วจะรู้วิธีเลียนแบบคำพูดของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน แต่นกแก้วตัวนี้กลับไม่พูดอะไรสักคำเมื่อมาถึงที่นั่นด้วยเหตุผลบางประการ เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่ายาโกรรอคก็กลัวเจอรัลด์ ซาเวอรี่จึงอนุมานได้ว่านกตัวนี้จะต้องหวาดกลัวเกินกว่าจะพูดต่อหน้าเจอรัลด์เช่นกัน! ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงขอร้องให้เขาช่วยแบกมัน ด้วยความที่เขาไม่ต้องการให้ซาเวอรี่กวนใจเขาอีกต่อไป เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวกับความคิดของเธอ ก่อนที่จะตกลงช่วยเหลือเธอในที่สุด “ว่าแต่ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะไปสนิทสนมกับพวกแควนท็อคแบบนั้น! ไม่ว่ายังไง ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณนายด้วยนะเจอรัลด์! แต่ที่ฉันเรียกนายมาก็ไม่ใช่เพราะนกแก้วตัวนี้อย่างเดียวหรอกนะ…” ซาเวอรี่พูดหลังจากที่ทั้งคู่ลงมายังพื้นที่จัดงานใต้ดิน "โอ้? เธอหมายความว่าอย่างไรเหรอ?" เจอรัลด์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นายอาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ตระกูลแควนท็อคกับตระกูลแวดดี้มีเรื่องผิดใจกันมาได้ระยะหนึ่งแล้ว… สิ่งที