บทที่ 1415

“เพื่อนของผมไม่อยากเห็นหน้าไอ้คนนี้ คุณซีลเลย์ ผมรบกวนให้คุณช่วยไล่มันออกไปจากที่นี่ได้ไหม? ยิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ มาตรฐานและคุณภาพของวิลล่านี้ก็ตกต่ำลงเท่านั้น!” เจอโรมกล่าว รอยยิ้มบาง ๆ ยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา “ไม่มีปัญหาครับ คุณคลอฟอร์ด! ท้ายที่สุด คุณก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมกับลูกชายของประธานไลล์! ด้วยเหตุนี้ คำพูดของคุณจึงเปรียบเสมือนกฎหมายที่นี่! งั้นผมต้องขอตัวไปไล่เจ้าเด็กหนุ่มคนนี้ออกจากที่นี่ก่อนนะครับ!” ซีลเลย์ตอบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา เขาหันไปมองเจอรัลด์แล้วเย้ยหยัน “ว่ายังไง… แกจะออกไปเอง หรือว่าฉันต้องให้คนของฉันไล่แกออกไป?” เมื่อมองดูเวสลินและคนอื่น ๆ กอดอกและมองเขาด้วยสายตาที่มีเลศนัย เจอรัลด์ก็ตอบกลับไปว่า “ฉันเนี่ยนะ? ออกไป? นายชื่อซีลเลย์ใช่ไหม นายเพิ่งมาอยู่ที่เมืองเมย์เบอร์รี่เมื่อไม่นานนี้เอง ใช่ไหม?” “…แล้วจะทำไม?” ซีลลีย์ถาม ขณะหรี่ตา "งั้นฉันขอถามหน่อย นายรู้หรือไม่ว่าเจ้าของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ คือใคร?” เจอรัลด์ถาม “ใครกันที่จะไม่รู้? เขาคือประธานแซค ไลล์ ไงล่ะ!” ซีลเลย์ตอบพร้อมกับหัวเราะ “แกกำลั

บทก่อนหน้า 1415/1786 บทต่อไป