บทที่ 787

‘จากนี้ไปฉันจะไม่ต้องมานั่งกังวลว่าเธอจะไปเจอกู้ ลี่เฉินอีกไหม และฉันจะได้ไม่ต้องเดาว่าหัวใจของเธอมีกู้ ลี่เฉินอยู่มากแค่ไหน’ ‘ฉันจะไม่ลงเอยแบบพ่อ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองทำตัวโง่เขลาและอับอายเหมือนสุนัขหลงทางเพียงเพื่อรักใครสักคน’ ‘ฉันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน!’ อี้ จิ่นหลีเดินออกจากห้องครัวและขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองเพียงลำพัง เกา ฉงหมิงมองดูด้านหลังเจ้านายของเขาด้วยความรู้สึกผสมปมเป ‘ถ้ามีใครสักคนในโลกนี้ที่สามารถควบคุมชีวิตและความตายของนายน้อยอี้ได้จริง ๆ ...’ ชื่อของหลิง อี้หรานแวบเข้ามาในหัวของเขาทันที … หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นและเห็นกล่องของขวัญที่ห่ออย่างสวยงามข้างเตียงของเธอ มันเป็นของขวัญวันเกิดจากเหลียนอีและไป๋ ทิงซิน เมื่อคืนเธอไม่ได้เปิดมัน หลิง อี้หรานนั่งลงอย่างเชื่องช้า ค่อย ๆ เปิดกล่องของขวัญ และพบว่าข้างในเป็นตุ๊กตาตัวเล็กกำลังแต่งชุดทนายที่ดูน่ารักและดูคล้ายกับเธอ ภายในกล่องมีการ์ดที่เขียนด้วยลายมือจากเหลียนอี ‘อี้หราน ฉันหวังว่าเธอจะมีความสุขไปทุกวันและขอให้ความฝันของเธอกลายเป็นจริงนะ!’ ‘ปล. กดฝ่ามือด้านซ้ายของตุ๊กตาเพื่อดูเซอร์ไพรส์!’ ‘ความสุข? ค