บทที่ 60

"ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเป็นศัตรูกับเพื่อนร่วมงานของฉันแบบนี้ หลิง อี้หรานเคยต้องรับโทษจำคุกก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราควรมองเธอด้วยสายตาที่แตกต่างและไม่ให้โอกาสเธอในการดำรงชีวิตอยู่ และเนื่องจากเธอรู้สึกว่าไม่สามารถทำงานกับหลิง อี้หราน ได้ ฉันคิดว่าเธอควรลาออกจากงานตอนนี้" เธอ... เธอเป็นที่สมาชิกที่ถูกแต่งตั้งขึ้นจากบุคลากรทั้งหมด! เธอถูกไล่ออกอย่างนั้นเหรอ? ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ไม่อยากจะเชื่อ อย่างไรก็ตามนี่คือความจริง! “เชี่ยนเชี่ยน พูดอะไรบ้างสิ” เสียงข้าง ๆ เธอกระตุ้น ฟาง เชี่ยนเชี่ยน มองไปรอบ ๆ เมื่อเธอเห็น หลิง อี้หราน เธอก็รู้สึกขุ่นเคือง เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดกับหลิง อี้หราน ว่า "เป็นเธอ มันเป็นความผิดของเธอทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอฉันคงไม่ถูกผู้อำนวยการไล่ออก! เธอควรจะเป็นคนที่ต้องถูกไล่ออก" ทุกคนตกตะลึง คนที่ถูกไล่ออกคือ... ฟาง เชี่ยนเชี่ยน?! “เชี่ยนเชี่ยน เธอล้อเล่นหรือเปล่า?” “เป็นไปได้อย่างไรกัน!” ฟาง เชี่ยนเชี่ยน จ้องมองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น เธอยื่นมือออกไปและต้องการจะตบ หลิง อี้หราน หลบได้ แต่ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ดูเหมือน