บทที่ 553

แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน แต่รอยแผลนั้นคงอยู่ตรงนั้น เขาสามารถลบรอยแผลเป็นด้วยนวัตกรรมใหม่ ๆ ในปัจจุบัน แต่เขาไม่คิดที่จะลบมัน ราวกับว่ารอยแผลเป็นนี้เป็นสิ่งเตือนใจสำหรับเขา ถ้าเป็นเพราะแม่ของเขาที่ทำให้เขาเปราะบาง แล้วเธอล่ะ? เธอก็ยังเป็นคนหนึ่งที่เปราะบางเช่นกัน เพราะการหักหลังของเซียว จื่อฉีทำให้เธอกลัวความรัก เธอเคยคิดว่าเธอจะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต แต่ในตอนนี้เขาเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจและทำให้เธอรู้สึกอยากรักใครสักคนอีกครั้ง “เป็นอะไรไป? ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ?” อี้ จิ่นหลีเงยหน้าขึ้นจ้องมองดวงตารูปอัลมอนด์ของหลิง อี้หราน สายตาที่เธอมองมาที่เขาเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ ความเห็นอกเห็นใจและความสงสาร รวมถึงอารมณ์อื่น ๆ ที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ หลิง อี้หรานดึงสติของตัวเองกลับมาและส่ายหัว “ไม่มีอะไร ฉันเข้าใจได้ว่าฉันรักคุณมากขนาดไหน” เธอกล่าวและเอื้อมแขนไปคล้องคอเขาไว้ “ฉันจะดีกับคุณ จิน ฉันจะดีกับคุณเสมอ” ถ้าเขารู้สึกไม่มั่นใจในความรัก เธอก็จะให้ความมั่นใจแก่เขาเอง ราวกับว่าคนทั้งสองคนกำลังปลอบโยนกัน เธอไม่เพียงได้รับความอบอุ่นจากเขาเท่านั้น แต่เธอยังส่งต่อความอบอุ่นนั้นให้เขาด้ว