บทที่ 548

โจว เชียนหยุนดึงสติของตัวเองกลับมา เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับลูกชายของเธอจากอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลีและกล่าวว่า “ขอบคุณนะคะ ฉันจะพาอาหยันน้อยไปที่ห้องนอนเอง” โจว เชียนหยุนจึงรับและอุ้มหยันน้อยไว้ในอ้อมแขน จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปที่ห้องด้านที่อยู่หลังของร้านอาหาร เมื่อหลิง อี้หรานเห็น เธอจึงกล่าวกับอี้ จิ่นหลีว่า “ขอฉันคุยกับพี่โจวสักครู่นะ” จากนั้นเธอก็เดินตามพี่โจวไปที่ห้องด้านหลัง เมื่อหลิง อี้หรานเข้ามาในห้อง เธอเห็นโจว เชียนหยุนกำลังวางหยันน้อยลงบนเตียงและดึงผ้าห่มมาห่มเด็กน้อย “ขอบคุณที่ช่วยดูแลอาหยันน้อยในวันนี้นะ อี้หราน” โจว เชียนหยุนกล่าวขอบคุณเธอ หลิง อี้หรานเม้มฝีปากเล็กน้อยและมองตรงไปที่โจว เชียนหยุน เธอกล่าวว่า “พี่โจว วันนี้ฉันเจอกับ เย่ เหวินหมิงด้วยค่ะ” ชื่อของ ‘เย่ เหวินหมิง’ ทำให้ร่างของโจว เชียนหยุนแข็งทื่อทันที ใบหน้าของเธอซีดลง “เขา...” เธอพยายามพูดบางอย่างแต่กลับเงียบลง เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรหรือจะถามอย่างไร ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความตึงเครียด หลิง อี้หรานกล่าวขึ้นเพื่อทำลายความอึดอัด “มันเรื่องบังเอิญค่ะ เพราะอาหยันน้อยทำประสาทหู