บทที่ 545

คง จื่ออินยิ้มและกล่าวว่า “สวัสดีค่ะ ฉันคือคง จื่ออินเป็นคู่หมั้นของเหวินหมิง” “เอาล่ะ คุณอี้ ผมมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วพบกันใหม่ครับ” เย่ เหวินหมิงกล่าว “ได้ครับ” อี้ จิ่นหลีตอบด้วยรอยยิ้มมุมปาก เมื่อเย่ เหวินหมิงและคู่ของเขาจากไป อี้ จิ่นหลีก็หันไปหาหลิง อี้หรานและกล่าวว่า “เราหาหยันน้อยเจอแล้ว ทำไมพี่ยังดูกังวลอยู่ล่ะ?” “ชายคนนั้นคือเย่ เหวินหมิง” หลิง อี้หรานกล่าว “แล้วยังไง?” อี้ จิ่นหลีถามเบา “อาหยันน้อยเป็นลูกของเขา แต่เขากลับไม่รู้ว่าเด็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา” หลิง อี้หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า เธอเปรียบเทียบรูปลักษณ์ของอาหยันน้อยกับเย่ เหวินหมิงอย่างรอบคอบ เธอพบว่าอาหยันน้อยกับเย่ เหวินหมิงค่อนข้างคล้ายคลึงกัน “อย่าอารมณ์เสียกับเรื่องของคนอื่นเลย นี่เป็นเรื่องระหว่างเย่ เหวินหมิงกับโจว เชียนหยุน เราไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้” อี้ จิ่นหลีกล่าว หลิง อี้หรานพยักหน้าและมองลงไปที่อาหยันน้อย ประสาทหูเทียมของหยันน้อยหลุดออกมาและเขาไม่ได้ยิน ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องกังวลว่าหยันน้อยจะได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง ทั้งสามคนกลับไปที