บทที่ 539

หลิง อี้หรานโล่งใจเมื่อเห็นแบบนี้ เธอกังวลว่าอาหยันน้อยจะยังเด็กเกินไปที่จะดูหนังและคงจะเบื่อ เธอยังคิดในใจว่าถ้าหยันน้อยไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้จริง ๆ และไม่อยากอยู่ที่นี่ เธอจะพาเขาออกจากหอประชุม ตอนนี้มันเป็นตอนจบที่มีความสุขสำหรับทุกคน! ในที่สุด หลิง อี้หรานก็สามารถโฟกัสไปที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ เธอยอมรับว่าหนังเรื่องนี้ดีจริง ๆ นักแสดงเหมาะสมกับบทบาทในภาพยนตร์มากและเทคนิคพิเศษก็ทำขึ้นได้อย่างสวยงาม โครงเรื่องเรียบง่าย แต่กลับไม่รู้สึกเบื่อเลย เกา จิ้งชานไม่ได้เล่นบทแนวเดิม ๆ อีกต่อไปแล้ว ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนที่ยากและเป็นความท้าทายสำหรับทักษะการแสดงของเขา หลิง อี้หรานมองดูและคิดว่าเกา จิ้งชานทำได้ดีในภาพยนตร์เรื่องนี้ หลังจากดูตอนสำคัญทางอารมณ์แล้ว หลิง อี้หรานถึงกับหลั่งน้ำตา แม้แต่เธอก็ยังแปลกใจเมื่อน้ำตาไหล เธอไม่ใช่คนขี้แยมากนัก ในอดีตตอนที่เหลียนอีร้องไห้ระหว่างชมภาพยนตร์ เธอไม่แม้แต่จะน้ำตาไหล แม้ว่าเธอจะสะเทือนใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้มากนัก ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ผู้คนมีอารมณ์ร่วมได้ดี และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอด