บทที่ 515

กู้ ลี่เฉินมีลางสังหรณ์ว่าหากเขาไม่ปล่อยออกจากเธอ อี้ จิ่นหลีอาจจะหักข้อมือของเขา เขาไม่จำเป็นที่จะต้องมีเรื่องกับอี้ จิ่นหลีเพียงเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว หลิง อี้หรานไม่ใช่คนที่เขากำลังมองหา ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดอย่างนี้เหรอ? กู้ ลี่เฉินหลับตาลงก่อนที่จะคลายนิ้วด้วยรอยยิ้มจาง ๆ และปล่อยมือของหลิง อี้หรานทันที “ผมขอโทษ ดูเหมือนผมจะลืมมารยาทของผมไปเมื่อกี้ คุณหลิงทำให้ผมนึกถึงเพื่อนเก่า” กู้ ลี่เฉินกล่าว “เธอไม่ใช่เพื่อนเก่าของนาย อย่าลืมมารยาทของนายอีกล่ะ” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างเย็นชาก่อนจะคว้ามือของหลิง อี้หรานและจากไป ดวงตาของกู้ ลี่เฉินมัวหมองลงขณะที่เขามองหลิง อี้หรานที่กำลังจากไป หลิง ลั่วอินที่อยู่ข้าง ๆ กู้ ลี่เฉินอยากจะกรีดร้อง ไม่ใช่เธอเหรอ? ควรจะเป็นเธอต่างหาก! ถ้าภาพวาดที่เธอเห็นในสตูดิโอของลี่เฉินเป็นเพื่อนเก่าที่ลี่เฉินอ้างถึงจริง ๆ แล้ว เธอก็มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือหลิง อี้หราน เธอจำชุดที่หลิง อี้หรานใส่ได้ เด็กสาวในรูปนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร และสร้อยข้อมือเงินที่เป็นสมบัติล้ำค่าของลี่เฉิน ทั้งหมดนี้บ่งบอกว่าเป็นหลิง อี้หราน แต่เธอจะเก็บมันไว้กับตัวเองและจะไม่บอกใ