Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 487

เธอต้องการจะลงจากเตียง เขาก็กล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน” เธอมองดูเขาก้มตัวลงและคุกเข่าต่อหน้าเธอเพื่อช่วยเธอสวมถุงเท้า เขาสวมรองเท้าสำหรับใส่เดินในบ้านให้เธอก่อนที่จะพาเธอไปที่ห้องน้ำ “เอ่อ คุณคิดจะทำอะไร?” เธอถามด้วยความงุนงง “ไม่ไปล้างตัวหน่อยเหรอ?” อี้ จิ่นหลีถามกลับ ‘อืม... โอเค ก็จริง’ เมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เขาค่อย ๆ หย่อนเท้าของเธอลงก่อน จากนั้นจึงประคองร่างของเธอให้ยืน แล้วกล่าวกับเธอว่า “ถ้าพี่ยืนไม่ไหว ก็จับตัวผมไว้” “อือ” เธอตอบรับเสียงเบาและมองไปยังกระจกที่อยู่ข้างหน้าเธอ พวกเขามองเห็นเงาสะท้อนของพวกเขาในกระจก เธอมองดูเขาผ่านกระจก โดยที่เขากำลังก้มศีรษะลง เพื่อบีบยาสีฟันไว้บนแปรงสีฟันอย่างระมัดระวัง... ‘นี่คงเป็นความรู้สึกที่มีใครสักคนคอยดูแล’ หลิง อี้หรานคิด “เสร็จแล้ว” เขากล่าวพร้อมกับส่งแปรงสีฟันให้เธอ “ถ้าพี่แปรงฟันเองไม่ได้ ผมจะทำให้พี่” “ไม่เป็นไร ฉัน... ทำเองได้” เธอก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วเพื่อเริ่มแปรงฟัน เธอไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เขากำลังจ้องมองเข้าไปในกระจกเพื่อมองดูเธอแปรงฟันขณะก้มศีรษะลง สายตาของอี้ จิ่นหลีเต็มไปด้วยความหลงใหลไม่รู้จบ ‘ในที่สุดพี่ก็ตกหลุมรักผม พี

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.