บทที่ 466

“พี่ไม่ต้องกังวลนะ ผมลบวิดีโอไปแล้ว มันอยู่บนอินเทอร์เน็ตไม่นานและจะไม่ปรากฏบนอินเทอร์เน็ตอีก” เขากล่าวขณะที่ปลายนิ้วของเขากำลังลูบรอยปกช้ำบนแก้มของเธอ ท่าทางของเขาดูใจเย็นลง “ผมจะให้แพทย์ประจำตระกูลมาตรวจพี่ทีหลัง” “ไม่เป็นไร ฉันจะไปเอาน้ำแข็งมาประคบทีหลัง” เธอกล่าว “ไม่ ผมจะไม่รู้สึกโล่งใจจนกว่าพี่จะไปพบแพทย์ เพื่อตรวเช็กว่าพี่บาดเจ็บตรงไหนอีกไหม? พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ห้างทำร้ายพี่หรือเปล่า?” เขาถาม “ฉันไม่เป็นไร ไม่เจ็บหรอก” เธอพยายามกล่าวออกมาเบา ๆ ไม่อยากให้เขาต้องเป็นห่วงเธอ “ยังไงซะ ฉัน... ฉันจะไปพบคุณยายพรุ่งนี้ ฉันเลยไปซื้อของให้คุณยายวันนี้ แต่ฉันไม่ได้ซื้อ เราออกไปข้างนอกด้วยกันหลังอาหารเย็นเพื่อซื้อของให้เธอได้ไหม?” เธอจงใจพูดเลี่ยงออกนอกเรื่อง เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้งเป็นเวลานานก่อนที่จะกล่าวว่า “ได้สิ” ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูห้องนอน อี้ จิ่นหลีเปิดประตูที่ล็อกอยู่และพบว่าพ่อบ้านเป็นคนเคาะประตู “นายน้อยครับ ตระกูลห่าวมาขอพบ” พ่อบ้านกล่าว ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเปล่งประกาย “ตระกูลห่าว?” เมื่อหลิง อี้หรานได้ยินคำว่า ‘ตระกูลห่าว’ ตัวของเธอแข็งทื่อ และใบ