บทที่ 36

แม้ว่าห่าว อี้เหมิง คิดจริง ๆ ว่าเธอดีกว่าคนอื่น ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้เนื่องจากฝูงชนที่มารวมตัวกันรอบตัวเธอมีจำนวนมากขึ้น ห่าว อี้เหมิง ยิ่งโกรธมากกว่าเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นว่าคนที่มารวมตัวบางคนและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อบันทึกภาพพวกเขา และถึงกระนั้นเธอก็ยังต้องรักษาความสำรวมเอาไว้ ไม่นานก่อนที่คนงานของศูนย์บริการสุขาภิบาลพร้อมกับคนที่ตำรวจส่งมา เมื่อถึงแล้วก็ช่วยกันมองหาแหวน ดังนั้นในวันที่อากาศหนาวจัดแบบนี้ ห่าว อี้เหมิง และฟาง เชียนเหมย จึงถูกผู้สังเกตการณ์ล้อมรอบขณะที่พวกเขาถูกตำรวจสอบปากคำโดยยืนอยู่ข้าง ๆ กองขยะและหายใจในอากาศที่ไม่บริสุทธิ์ คงไม่ต้องให้พูดหรอก เพราะท้ายที่สุดก็ไม่พบแหวน เมื่อตำรวจอนุญาตให้ห่าว อี้เหมิง และฟาง เชียนเหมย ออกไปได้ ทั้งสองคนก็ใกล้จะหายใจไม่ออกจากกลิ่นเหม็นของขยะ "อี้เหมิง เราจะทำอย่างไรดี? เหตุการณ์นี้ถูกกระจายออกไปถือว่าเป็นคดีอาญาแล้ว" ฟาง เชียนเหมย พูดอย่างกังวลเมื่อพวกเขากลับมาที่รถ "ใครเป็นคนรายงานคดีนี้? ถึงขั้นตำรวจมาเชียว" “ทีหลังฉันจะขอให้ใครบางคนแจ้งพวกเขาล่วงหน้าและปล่อยให้คดีไม่ได้รับการแก้ไข” ห่าว อี้เหมิง ต