บทที่ 327

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นแขนของเธอก็ถูกจับไว้ ด้วยแรงกระตุกเธอจึงเขาไปอยู่ในอ้อมกอดที่แสนกว้าง เธออยากจะเอาตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว แต่มือของเขาโอบรอบตัวเธอและกอดเธอไว้ใกล้ ๆ “มันคงจะเป็นฝันที่ดีจริง ๆ สินะพี่สาว!” เขาบ่นพึมพำขณะที่ปากของเขาอยู่ใกล้ ๆ กับหูของเธอ เธอตัวสั่นเล็กน้อยและได้ และรู้สึกว่าลมหายใจของเขาอยู่ข้าง ๆ หูของเธอ เหมือนร่างการของเธอถูกโอบล้อมด้วยลมหายใจของเขา “นี่คุณ... ปล่อยนะ” เธอพูด และหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง “ทำไมพี่ไม่เล่าให้ผมฟัง เกี่ยวกับการทำงานวันแรกของพี่ก่อนล่ะ?” เขาถาม “มันก็เป็นแค่งานส่งอาหารตามปกติ มีคนสั่งอะไรฉันก็แค่ไปส่งให้” เธอด้วยความรู้สึกหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้น แม้แต่การไหลเวียนของเลือดก็เร็วขึ้นมากด้วย “ถ้าอย่างงั้น วันนี้พี่ทานอาหารดี ๆ แล้วหรือยัง?” เสียงของเขาดังขึ้นในหูของเธอ อีกครั้ง “ใช่สิ ฉันทานข้าวกับเจ้านาย เธอเตรียมให้ฉันวันละสองมื้อ” หน้าของเธอร้อนขึ้น ราวกับว่ามันกำลังจะไหม้ ความรู้สึกแปลก ๆ ของเธอทำให้เธอขวัญเสีย ตอนนี้ทั้งหมดที่เธอต้องการก็แค่ให้เขาปล่อย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ให้ในสิ่งที่เธอต้องกา