บทที่ 273
ไม่… ไม่นะ!
เธอต้องการแม่ของเธอ, เธอต้องการน้องชายของเธอ!
เธอร้องไห้อย่างสิ้นหวัง เพียงแต่ว่า เธอไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
ทันใดนั้น เสียงระฆังก็ดังขึ้น ราวกับจะดึงเธอออกจากฝันร้าย...
หลิง อี้หราน ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ เธอได้ยินเสียงที่นุ่มนวลในหูของเธอ “ตื่นแล้วเหรอ?”
ใบหน้าสวยงามนั้น กระทบเข้ามาในดวงตาที่ค่อนข้างห่างไกลของเธอ และเป็นดวงตาที่สดใสดูเหมือนจะมีความอ่อนโยนที่ไม่อาจพรรณนาได้ภายในพวกเขา
"ใช่... " เธอตอบอย่างมึนงง แต่ยังไม่ค่อยได้สติกลับคืนมา
ราวกับว่าความฝันและความเป็นจริงของเธอ กำลังปะปนกันอยู่ตลอดเวลา มันกำลังครอบงำเธออยู่
“งั้นพี่รับโทรศัพท์หน่อยนะ” เขาพูดพร้อมกับถือโทรศัพท์แนบที่หูของเธอ
หลิง อี้หราน ตัวเกร็งขณะที่เธอฟังเสียงที่คุ้นเคยที่มาจากโทรศัพท์มือถือของเธอ "อี้หราน ตื่นแล้วเหรอ? อี้หราน"
หลิง อี้หราน สะอื้นเล็กน้อย “เหลียนอี!”
"ใช่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เธออยู่กับ อี้ จินลี่ เหรอ? ฉันโทรหาเธอเมื่อคืน เขารับสายท์ฉัน เขาบอกให้ฉันโทรหาเธออีกครั้ง และตอนนี้เขาก็ยังรับโทรศัพท์อีก"
ชิน เหลียนอี ถึงกับพูดไม่ถูก ใครจะไปคิดว่า อี้ จิ่นหลี จะมารับสายขอ
คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ