บทที่ 1436

ทันใดนั้นเย่เหวินหมิงก็ยิ้มออกมา แต่ดูราวกับเขากำลังร้องไห้ “อี้จิ่นหลี... รู้ไหมผมอิจฉาคุณแค่ไหน? คุณได้อยู่กับ... หลิงอี้หราน แต่เชียนหยุนกับผม...” อี้จิ่นหลีเม้มปากเข้าด้วยกันแน่น สายตาเมามายของเย่เหวินหมิงเบือนหนีออกจากใบหน้าของอี้จิ่นหลีและใช้เวลานานมากกว่าสุดท้ายที่สายตาของเขาจะสามารถจดจ้องที่ใบหน้าของหลิงอี้หรานได้ “หลิงอี้หราน คุณ... คุณเป็นเพื่อนเชียนหยุน ช่วยบอกผมทีว่า อะไร... อะไรที่ผมต้องทำ เพื่อให้เธา... เธายอมรับตับของฉันและยอมเข้ารับ... การผ่าตัด...” เสียงของเขายิ่งแหบแห้งลงไปเมื่อออกเสียงพูดและลมหายใจก็ไม่สม่ำเสมอ หลิงอี้หรานตะลึง “เกิดอะไรขึ้น? คุณบอกพี่โจวเรื่องบริจาคตับ แล้วพี่โจวก็ปฏิเสธที่จะรับงั้นเหรอ?” ทันใดนั้นเย่เหวินหมิงก็ยิ้มขมขื่นและดวงตาแดงก่ำ “ใช่ เธอปฏิเสธที่จะรับ เธอ... เธอไม่อยากให้อะไรจากตัวผมไปอยู่ในร่างเธอ... เธอยอมตายดีกว่ารับตับจากผม!” ‘แต่ฉันต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่! ฉันอยากเห็นเธอมีชีวิตและเป็นสุขในโลกนี้ ไม่ว่าเธอจะให้อภัยฉันหรือไม่ก็ตาม แต่ฉันอยากให้เธอยังมีชีวิตอยู่!’ ใบหน้าของหลิงอี้หรานเศร้าซึมในทันใด การปลูกถ่ายตับในตอนนี้เป็นโอกาสเ