บทที่ 1406

เย่เหวินหมิงมองหน้าจอแล็ปท็อปของตัวเอง ทั้งความตกใจ ตะลึงงัน หวาดกลัว และมีความดิ้นรนขัดแย้งกับความเสียใจอยู่ในดวงตาของเขา เลือดในร่างของเขาราวกับไหลย้อนกลับ ความเจ็บปวดห่อหุ้มไปทุกอณูของร่างกาย ทั้งหมดที่เขามีคือไฟล์เสียงสองอันนี้และไม่มีหลักฐานอื่น ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้รับคำตอบในใจแล้ว เขารู้แล้วว่าในตอนนั้นใครคือคนที่ช่วยเขาไว้! ‘ทำไม... ทำไมฉันถึงเพิ่งได้มาฟังไฟล์เสียงนี่เอาตอนนี้? ทำไมฉันถึงเชื่อคงจื่ออินอย่างไร้ข้อกังขาในตอนที่เธอมาแสดงตัวต่อหน้าฉัน แล้วบอกว่าเธอเป็นคนบริจาคไขกระดูก? ‘ฉันไม่สืบหาข้อมูลเบื้องต้นด้วยซ้ำ!’ สิ่งที่โจวเชียนหยุนพูดกับเขาในรถ ผุดขึ้นมาในหัวของเขาอีกครั้ง... “คุณจะเชื่อไหม ถ้าฉันบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ช่วยคุณไว้?” ตอนนั้นเขาตอบไปแบบนั้นได้อย่างไร? เขาบอกว่าเธอใส่ร้ายคงจื่ออินและพยายามสร้างความบาดหมางกันระหว่างเขากับคงจื่ออิน! เขายังพูดด้วยว่า... “ถ้าไม่ใช่คงจื่ออินที่ช่วยฉัน แล้วเป็นเธอหรือไง? ฉันสาบานว่าจะปกป้อง รัก และซื่อสัตย์กับจื่ออินตราบชั่วชีวิต เธอน่ะลืมไปได้เลย!” เขาลากเธอไปหาครอบครัวคงและทำให้เธอคุกเข่ากราบขอขมาด้วยซ้ำ! เย่เหวินหมิงยกมือ