บทที่ 1277

“ไม่ได้โกหก?” เขาพูดเย้ย “ถ้าเธอไม่ได้โกหก ก็แปลว่าเธอยังคงมีฉันอยู่ในใจเหรอ? เธอยังรักฉันอยู่เหรอ? เธอไม่เคยลืมฉันได้ใช่ไหม?” “ค่ะ” เธอตอบ ความเย้ยหยันบนมุมปากของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น “งั้นทำไมเธอไม่พิสูจน์ให้ฉันดูล่ะว่าเธอยังมีฉันในใจ ว่าเธอยังรักฉัน และไม่เคยลืมฉันเลย? ว่าไงล่ะ?” หลิงอี้หรานจ้องมองชายตรงหน้าของเธอ สิ่งที่กู้ลี่เฉินพูดหลังจากที่พาเธอไปคฤหาสน์ของเขาทำให้เธอตระหนักได้ว่าเธอรักผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเธอตลอดมา แม้กู้ลี่เฉินจะพูดถึงเรื่องการคลาดกันหรือได้พบกัน แต่เธอก็รู้แล้วว่า อย่างไรเธอก็ยังรักอี้จิ่นหลีอยู่ดี สิ่งที่เธอรู้สึกกับกู้ลี่เฉินนั้นหยุดอยู่ที่มิตรภาพในวัยเด็กระหว่างพวกเขา และรู้สึกขอบคุณที่เขาช่วยชีวิตเธอไว้ เธอรู้สึกซาบซึ้ง แต่... นั่นไม่ใช่ความรัก เธอเต็มใจที่จะสาบานว่าจะอยู่กับจินไปตลอดชั่วชีวิต ไม่ใช่เพื่อเด็ก ๆ เท่านั้น แต่ก็เพื่อตัวเธอเองด้วย ถ้าเธอไม่รักเขา เธออาจจะไม่มีความคาดหวังใด ๆ กับชีวิตคู่ในอนาคต และคงพูดอย่างหนักแน่นไม่ได้ว่าเธอไม่เคยตกหลุมรักกู้ลี่เฉิน ในตอนที่เขาถามเธอถึงเรื่อง ‘ถ้าหากว่า’ พวกนั้น ผู้หญิงแบบไหนจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายแบบกู