บทที่ 1228

เธอยังพูดไม่จบประโยคดีในตอนที่เขาขัดขึ้นมาว่า “อย่าคิดว่าจะได้หย่าเลย! ตลอดชีวิตนี้ไม่มีวัน! เธอต้องเป็นภรรยาของฉันคนเดียว และสามีของเธอก็ต้องมีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น!” เธอตะลึงไป และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาต้องกล่าวคำสาบานบนเวที หลิงอี้หรานก็ยังงง ๆ อยู่เล็กน้อย จนกระทั่งเธอเริ่มท่องคำสาบานตนจึงค่อย ๆ กลับมามีสติรู้ตัวอีกครั้งทีละนิด ไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนเธอจะรู้สึกว่าเสียงของอี้จิ่นหลีไม่ได้ฟังดูเย็นชาเหมือนเมื่อกี้แล้ว ราวกับว่า... มีความรู้สึกเจือปนอยู่ในนั้น! “จากวันนี้ไป เราจะสมัครใจแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน แบ่งปันความรับผิดชอบและชีวิตสมรสซึ่งกันและกัน...” หลิงอี้หรานท่องไปทีละคำ ‘นับจากนี้ไปฉันต้องติดอยู่กับผู้ชายคนนี้ ‘ในที่สุดฉันก็มีครอบครัวของตัวเอง ฉันจะมีลูกของตัวเอง ไม่ว่าในอนาคตจะต้องพบเจอกับความยากลำบากแค่ไหน ฉันก็จะผ่านมันไปได้พร้อมกับเขาใช่ไหม? ‘เราจะรักกันตลอดไปไหม? ‘ตลอดไป... ช่างเป็นคำที่ดูสวยงามอะไรขนาดนี้ แต่ต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อให้ได้มันมา ‘ไม่ว่ายังไงฉันคิดว่า ฉันจะพยายาม... พยายามทำให้ชีวิตการแต่งงานนี้เป็นไปได้ด้วยดีและรักษาครอบครัวนี้ไว้ ฉันจะพยายามไม