บทที่ 107

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ เห็นได้ชัดว่าเธอสบายดีเมื่อเธอจากไปเมื่อเช้านี้ แต่ตอนนี้... เธอกลายเป็นสภาพที่น่าสมเพช ถ้าเขามากับเธอเร็วกว่านั้นในวันนี้เธอคงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เมื่อเขาต้องการเข้าใกล้เธอ ร่างของเธอก็ยิ่งสั่นมากขึ้นและมือที่เธอใช้จับชิ้นส่วนกระจกก็ทำให้มันแน่นขึ้น ทันใดนั้นเลือดในมือของเธอก็พุ่งมากขึ้น “พี่สาว ผมเอง รีบปล่อยมือของพี่เถอะ ตอนนี้พี่ปลอดภัยแล้ว ไม่มีใครจะทำอะไรพี่อีกต่อไปแล้ว" อี้ จิ่นหลี พูดอย่างกังวล ที่ผ่านมาเขาไม่เคยกลัวเลือด แม้ว่าจะมีคนมาหยดเลือดต่อหน้าเขาเขาก็จะไม่หวั่นไหวเลย อย่างไรก็ตามในขณะนี้เขากลัวเลือดของเธอ เขากลัวว่าอาการบาดเจ็บของเธอจะแย่ลงและเธอจะตกเลือด ความกลัวแบบนี้ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอสูญเสียความรู้สึกและการควบคุมทั้งหมด เธอรู้สึกได้เพียงความร้อนและความเจ็บปวดเล็กน้อย เฉพาะในเวลาที่เธอเจ็บปวดเธอสามารถปกป้องตัวเองและป้องกันตัวเองไม่ให้หลับไปได้ “ฉันจะหลับที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด!” เมื่อโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูก เธอเคยคิดว่าเมื่อเธอได้รับการปล่อยตัวจากคุกเธอจะต้องรับผิดชอบชีวิตของต