บทที่ 1043

โจว เชียนหยุนกำลังง่วนกับการขายอาหารอยู่พอดี เมื่อเธอเห็นอี้หรานก็ร้องทักอย่างอบอุ่น “ลมอะไรหอบเธอมาวันนี้จ๊ะ?” อี้หรานพูด “เย็นนี้ฉันว่าง เลยแวะมาหาพี่สักหน่อย ยังมีคนมาหาเรื่องพี่อยู่หรือเปล่า?” สีหน้าของเชียนหยุนเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ก็มากพอที่อี้หรานจะสังเกตเห็นได้ จึงรีบถามต่อทันที “มีใช่ไหม?” “ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ฉันไปลงบันทึกประจำวันไว้แล้ว ตำรวจบอกว่าเดี๋ยวจะแวะมาตรวจตราให้สักสองสามวัน แต่ว่า…” ก่อนที่เชียนหยุนจะพูดจบ กลุ่มคนท่าทางอันธพาลก็ปรากฏตัวขึ้น ทำเอาลูกค้าในร้านแตกกระเจิง คนพวกนั้นสั่งเมนูที่ถูกที่สุดของร้าน และยึดเอาที่นั่งไปหมด โจว เชียนหยุนมีโต๊ะพับแค่เพียงสี่ตัว ดังนั้นคนจำนวนเท่านั้นจึงสามารถแบ่งแยกกันนั่งได้จนครบทุกโต๊ะ หากมีลูกค้าคนอื่นอยากขอนั่งร่วมโต๊ะ ก็จะถูกไล่ตะเพิดเสียงดัง! อี้หรานขมวดคิ้ว “นี่คือ… พวกที่มาก่อกวนพี่เหรอ?” โจว เชียนหยุนยิ้มแหยก่อนตอบ “ใช่ ฉันขายให้ลูกค้าคนอื่นได้เฉพาะคนที่สั่งแบบกลับบ้าน ส่วนตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่มีวิธีจัดการจริง ๆ ฉันคงย้ายที่ตั้งร้านใหม่” ‘ดูเหมือนการลากคอสามคนนั้นไปหาตำรวจจะเป็นเพียงความโล่งใจชั่วคราวเท่านั