บทที่ 3875

ฝูงชนต่างนิ่งเงียบ 'นักท่องเที่ยวคนนี้อวดดีเกินไปแล้ว!' 'สารวัตรมิลเลอร์ยอมแพ้แล้ว แต่ก็ยังพยายามหาเรื่องเขาอยู่อีก! นี่เป็นเรื่องที่แย่มาก' สารวัตรมิลเลอร์ล้มลงไปกองกับพื้น เขาไม่สามารถบอกได้ว่าฮาร์วีย์นั้นทรงพลังแค่ไหนเมื่อเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาเขาอีกครั้ง เขารู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเกรี้ยว “อย่าทำอะไรให้มันเกินไปนะไอ้หนู...” สารวัตรมิลเลอร์ร้องบอกอย่างไม่พอใจ เพียะ! ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือเข้าไปฟาดหน้าสารวัตรมิลเลอร์ “คุณควรรู้ว่าเมื่อไหร่ควรยอมรับความผิดของตัวเองนะ" “คุณไม่เข้าใจแนวคิดง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?” สารวัตรมิลเลอร์กำหมัดแน่นในขณะที่กัดฟันกรอด เขาอยากจะยิงฮาร์วีย์ให้ล้มลงตรงนั้นเลย แต่ก็ไม่มีความแข็งแกร่งพอจะทำอย่างนั้นได้ “ผมขอโทษ!” แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัวฮาร์วีย์ แต่เขากลัวสารวัตรเฟลเลสมาก ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่กล้าต่อกรกับฮาร์วีย์ เมื่อได้ยินคำขอโทษฮาร์วีย์ก็ก้าวออกไปข้างหน้าก่อนจะตบหน้าสารวัตรมิลเลอร์ “ออกไป!” สารวัตรมิลเลอร์เดินโซซัดโซเซออกไปจากสถานที่แห่งนั้นพร้อมกับสารวัตรคนอื่น ๆ สีหน้าของพวกเขาดูหมองหม่นอย่างชัดเจนในขณะที่เดินออกไป ฝูงชนต่างตัวช