บทที่ 311

ในตอนนั้นเองเซซิเลียยับคงนั่งอยู่บนพื้นด้วยท่าทางตกใจ ผู้หญิงคนนี้ทำตัวมีทิฐิมาโดยตลอด นั่นทำให้เธอตระหนักถึงเหตุการณ์ตรงหน้า ‘ฮาร์วีย์เป็นนายใหญ่ของพวกมันจริง ๆ งั้นเหรอ? แล้วยังอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ายังให้ความเคารพเขามากอีกด้วย จะเป็นไปได้ยังไง? เขาก็เป็นแค่ลูกเขยของซิมเมอร์ที่ไม่มีใครต้องการ!’ ‘ตลอดสามปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปบ้านของแมนดี้ ขยะไร้ค่านี้มักจะต้องล้างเท้าหรือห้องน้ำอยู่ ฉันยังสั่งให้ไอ้ขยะคนนี้มาคอยขัดรองเท้าซักถุงเท้าที่สกปรกของฉันด้วยซ้ำ แต่…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นหัวหน้าพวกอันธพาลพวกนี้ได้... ’ เหตุการณ์นี้ทำให้เซซิเลียตกใจมาก ตอนนี้เธอได้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น แล้วแบบนี้ฮาร์วีย์จะจบชีวิตเธอลงที่นี่ไหม? เซซิเลียรู้สึกหวาดกลัวต่อความปลอดภัยในชีวิตของเธอ พวกนี้อาศัยอยู่ตามท้องถนน ทั้งโหดร้ายและทารุณ ถ้าพวกมันทำอะไรสักอย่างจริง ๆ ก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอหายตัวไป “ฮาร์วีย์…มิสเตอร์ยอร์ก…” เซซิเลียคุกเข่าตรงหน้าฮาร์วีย์และกอดขาของเขาสะอื้นไห้อ้อนวอน “ฉันผิด…ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ” เซซิเลียรู้สึกละอายใจ เธอไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอจะต้องคุกเข่าต่อหน