บทที่ 1917

“เจ้าชายฌอง ผมต้องยอมรับจริง ๆ ว่าโชคของคุณค่อนข้างดี” ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบปืนพกขึ้นมาและหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยิงอีกนัดที่ขมับด้วยมือขวา ว่างเปล่า อย่างไรก็ตาม สีหน้าของลูคัส ฌองเปลี่ยนไปอีกครั้ง ฮาร์วีย์พ่นใส่ปืนพก จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ดูเหมือนว่าโชคของผมก็ดีมากเช่นกัน” รูม่านตาของลูคัสหดตัวเมื่อฮาร์วีย์ส่งปืนพกให้เขาในครั้งนี้ มือที่เขาใช้หยิบปืนพกอีกครั้งสั่นเล็กน้อย คนที่คิดค้นปืนลูกโม่ในตอนนั้นอาจไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครบางคนใช้มันเพื่อเล่นเกมที่น่ากลัวเช่นนี้ เกมดังกล่าวเป็นการทดสอบความมั่นใจในตนเอง ความอดทน และลักษณะนิสัยของบุคคลอย่างแท้จริง มีเพียงคนที่กล้าหาญเท่านั้นที่จะกล้าเหนี่ยวไกอย่างเฉยเมย อย่างน้อย จากมุมมองของลูคัส เขาได้แพ้ฮาร์วีย์ในเรื่องนี้อย่างแน่นอน ฮาร์วีย์สามารถกดยิงได้อย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นเขายังกล้าเหนี่ยวไกถึงสองครั้ง อย่างที่ลูคัสไม่สามารถทำได้ เขาไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอน นี่อาจเป็นความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเขากับฮาร์วีย์ ความกล้าหาญและความเยือกเย็นที่ระบุตัวตนของลูคัสกลายเป็นเรื่องไร้ความหมายทันทีที่ต้องเผชิญกับความ

บทก่อนหน้า 1917/4170 บทต่อไป