บทที่ 1773

คราวนี้ฮาร์วีย์ไม่หลบกระสุน เขายืนนิ่งและโยนกรวดที่เขากำไว้เมื่อสักครู่ ตู้ม ตู้ม ตู้ม! ก้อนกรวดกระเด็นออกไปตามวิถีกระสุนราวกับฮาร์วีย์รู้ว่าพวกมันถูกเล็งไปยังที่ใด มันพุ่งเข้าใส่กระสุนได้อย่างพอดิบพอดี เสียงระเบิดดังก้องไปทั่วบริเวณ ก่อนที่กระสุนจะเข้าถึงตัวฮาร์วีย์ พวกมันก็ระเบิดขึ้นเสียก่อน สีหน้าของเลอบรอนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็น เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะคาดเดาวิถีการโจมตีของเขาได้ เลอบรอนตวัดปืนและยิงอีกครั้ง ปึก ปึก ปึก! ฮาร์วีย์เร็วมาก เขาขว้างกรวดใส่กระสุนอีกครั้ง กระสุนแตกตัวออกทันทีที่สัมผัสกับกรวด ถึงตอนนี้เลอบรอนเหลือกระสุนบนเข็มขัดเพียงครึ่งเดียว วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ! ไซเรนตำรวจที่ดังเสียดหูดังขึ้นในขณะนี้ มีคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่และได้โทรแจ้งตำรวจ เลอบรอนหยุดโจมตีและถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างช้า ๆ เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณโชคดี หนุ่มน้อย ไม่เลวเลยล่ะ” “น่าเสียดายที่คุณทำให้เจ้าชายไม่พอใจ” “นี่แค่เรียกน้ำย่อย” “ในไม่ช้า คุณจะเข้าใจว่าปืนไรเฟิลซุ่มยิงของผมดีกว่าของเล่นแบบนี้มาก” “อีกสามวัน ผมจะมาเอาหัวคุณไป!” “คุณควรทำความสะอาดคอโสโครกของคุณให้ดีเสีย