บทที่ 166

ฮาร์วีย์พูดไม่ออกเมื่อเห็นร่างกายของโรซาลีสั่น ‘มิสโรซาลีโปรดอย่าทำตัวแบบนี้ได้ไหม? คนอื่นอาจจะคิดว่าผมแกล้งคุณ' ‘ผมมีภรรยาแล้ว ผมไม่ใช่คนแบบนั้น!’ โรซาลีเม้ปากและพูดเบา ๆ ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูด “ฉันได้ยินมา... แม้ว่าคุณจะแต่งงานกับภรรยาของคุณมาสามปีแล้ว... คุณทั้งสองยังไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อนและคุณไม่เคยสัมผัสมือเธอเลยด้วยซ้ำ... จริงหรือ?" “ทำอะไร” ฮาร์วีย์ถามออกมา แก้มของโรซาลีเป็นสีแดง “ก็สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสามีภรรยา!” ฮาร์วีย์ยิ่งพูดไม่ออก ‘เธอ ช่างเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสากำลังมองมาที่ผมด้วยดวงตากลมโตคู่นั้นและถามคำถามแบบนั้นกับผม ผมไม่รู้จะตอบยังไง! อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์รู้สึกหมดหนทางหลังจากถูกโรซาลีจ้องมองมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “อืม คุณไม่ผิด…” “ดีจริง!” โรซาลีอุทานเบา ๆ “ฮะ?” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว ‘มันดียังไงที่เธอรู้เรื่องที่น่าอับอายของผม? อย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ย?’ “ฉันจะติดต่อคุณล่วงหน้าเมื่อคุณปู่ของฉันมา ถ้าคุณมีเวลาเราอาจจะทานอาหารด้วยกัน คุณจะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?” ในตอนนี้โรซาลีมีความสุขมากและไม่ใช่จิ้งจอกจอมเย็นชาอีกต่อไป ฮาร์วีย์คิดสักพั