บทที่ 1273

แมนดี้ ซิมเมอร์กลัวจนสติหลุด สายตาที่มองอกไปนั้นเต็มไปด้วยความน่ารังเกียจอย่างยิ่ง ชาร์ลี กิบส์รู้สึกพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาประสบกับเรื่องน่าอายเช่นนี้ “ทุกคน ให้ผมช่วยนะ!” ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มในขณะที่มองไปที่คนอื่น ๆ เขาจะมองไม่เห็นเจตนาชั่ว ๆ ของคนพวกนี้ได้อย่างไร? เขาไม่ให้เวลาพวกนั้นได้ตอบคำถาม ก่อนเทเหล้าเข้าปากพวกเขาทันที “อึก อึก!” ในไม่ช้าคนเหล่านั้นก็ควบคุมลำไส้ของตัวเองไม่ได้อีก “ซีอีโอชาร์ลีเราเพิ่งจะเริ่มกันเอง! ดื่มอีกรอบเป็นไง?” ฮาร์วีย์ยิ้มขณะถือเครื่องดื่มแห่งชีวิตให้ชาร์ลี ชาร์ลีลงไปกองกับพื้น กอปรไปด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง เขาเงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์ในขณะที่ทำหน้าราวกับไม่เชื่อ 'เขาเป็นมนุษย์หรือเปล่า?' 'นี่มันบ้าไปแล้ว!' 'เขาไม่ได้เมาสักนิด!' "ผม... ทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!" ชาร์ลีส่ายศีรษะในขณะที่ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความกลัว “อย่างนั้นก็แย่สิ ตามข้อตกลงของเรา เราต้องแข่งกันทำคะแนนสิ!” ฮาร์วีย์กำลังยิ้ม “ผม… ผมจะเซ็นสัญญา… ทุกอย่างจะเป็นไปตามเงื่อนไขของคุณ…” ชาร์ลีสั่นราวกับเจ้าเข้า ณ จุดนี้ชาร์ลีไม่รู้ว่าเขาจำคำสั่งของท็อดด์ ฌองได้อย่างไร ในใจของเขารู้แค่ว