บทที่ 97 ฌอน สจ๊วต ไม่รู้ว่าเขาตกหลุมรักอย่างสุดซึ้งเข้าแล้ว

เขาถามเธอ ว่าเธอรู้หรือไม่ว่าเธอทำอะไรผิด ผิดอะไร? อะไรถูก? อะไรผิด? “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” เธอพูด หัวใจของเธอเจ็บปวดรวดร้าว! เขาถามเธอจริง ๆ ว่าเธอรู้หรือไม่ว่าเธอทำอะไรผิด? ฮ่า ฮ่า! "คุณชายสจ๊วต ถ้าคุณบอกว่าฉันผิด ฉันก็ผิดคนเดียว อย่างไรก็ตามคุณกำลังถามฉันว่า ฉันรู้ไหมว่าฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า” เธอเชิดคางขึ้น ท่าทางภาคภูมิใจที่เธอสวมบนใบหน้าของเธอดูไม่ชัดเจน รอยยิ้มของเธอที่ฉีกฉีกยิ้มที่มุมปากที่มีบาดแผล ดูเหมือนว่า เจน ดันน์ ที่ดูพราวเสน่ห์ที่สุดในเมืองเอสนี้ ในตอนนั้น “ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด” ความเกลียดชัง! ความเกลียดชังที่มีต่อ โรซาลีน ซัมเมอร์ เธอไม่สามารถโกหกตัวเองได้อีกต่อไป เจน ดันน์ บอกตัวเองว่า ‘ทำไมไม่ทำบ้า ๆ แบบนี้สักครั้ง - แล้วไงละ ถ้าแย่ไปกว่านั้น แย่ที่สุดฉันจะกลับไปที่นรกนั่นอีกครั้ง! ' "ปล่อยฉันไปเถอะ!" เธอเงยหน้าขึ้น และจ้องมองไปที่ร่างนั้น ร่างชายอีกคนที่อยู่ภายในห้อง "ปล่อยฉันไป!" เธออยากหนีไปจากเขามากขนาดนี้เลยหรอ? ปล่อยเธอไป? ปล่อยเธอไป เพื่อที่เธอจะได้รักษาความสัมพันธ์กับ ซัค ลูคัส ไว้อย่างนั้นหรือ? ฌอน สจ๊วต จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ยังคงร้องเรียก "ล