บทที่ 318 การอ้อนวอนภายใต้ท่าทางที่แข็งกร้าวของเขา

รถกำลังขับอยู่บนถนนซึ่งดอสเป็นคนขับ ในพื้นที่ที่มืดมน และคับแคบ ร่างเล็กของหญิงสาวที่อยู่เบาะหลังสั่นเล็กน้อย แขนที่แข็งเหมือนเหล็กมัดอยู่รอบตัวเธออย่างแน่น เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะขยับได้ มันไม่เหมือนการกอดมากนัก แต่เหมือนกับการผูกมัดเธอด้วยโซ่ตรวนมากกว่า ใบหน้าของชายหนุ่มที่กักขังหญิงสาวนั้นฉุนเฉียวมาก หยดเหงื่อเย็นไหลซึมออกมาจากหน้าผากของดอส และไหลลงมา เขาไม่กล้าเช็ดมันออก ในเวลานี้เ ขาไม่ได้ขับรถให้ชาย และหญิง แต่เป็น…พายุ ความกดอากาศต่ำกำลังโอบล้อมชายหนุ่ม ดอสอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแอบอิจฉาเล็กน้อย อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องอยู่กับสิงโตตัวนี้ที่กำลังจะบ้าดีเดือดได้ตลอดเวลา รถคันดังกล่าวกดสัญญาณไฟ และขับไปเลนซ้ายของถนน ตอนที่เสียงเย็นชาดังมาจากด้านหลัง มันผ่านฝากระโปรงมา จนเขาตั้งตัวไม่ทัน "ฉันบอกเหรอว่าเราจะกลับไปที่คฤหาสน์สจ๊วต?" ดอสตัวสั่นทันที “บอส เราจะไปไหนกันครับ?” "กลับบ้าน" ชายหนุ่มพูดสองคำนั้นอย่างไม่แยแส โชคดีที่ดอสฉลาดกว่าที่จะถามต่อไป เขาหันหัวรถ และกลับรถอีกครั้ง นี้เปลี่ยนทิศทางที่รถกำลังเคลื่อนที่ไปโดยสิ้นเชิง หญิงสาวเงียบตลอดทาง เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ดังนั้นเธอจ