บทที่ 30 สิ่งที่น่าสงสาร

เห็นได้ชัดว่า ซัค เป็นนักสู้ที่ดี เขาหลบหลีกหมัดของฌอนได้อย่างสมบูรณ์แบบ หลังจากหมัดนั้นฌอนและซัคต่างก็ถอยแยกจากกัน และจ้องมองซึ่งกันและกัน การแสดงออกของฌอนนั้นเย็นชาและดวงตาของเขาฉายแววอันตรายออกมา แน่นอนเขาบอกได้ว่าซัคไม่จริงจังกับการต่อสู้กับเขา มิฉะนั้นเขาจะไม่หลบหมัดนั้น…ซัค ลูคัส ไม่ใช่คนประเภทที่จะถอยห่างจากการต่อสู้ แต่เขาจะพยายามต่อสู้กลับแทนที่จะหลบหลีกมัน ทั้งสองคนช่างแตกต่างกัน ซัค นั้นจมปลักอยู่ในอดีต “ อยู่ห่าง ๆ เธอ” ฌอนโยนคำพูดเหล่านั้นทิ้งแล้วหันหน้ากลับไปอุ้มผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา เมื่อเขาเดินไปถึงประตูเขาก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง “ ฉันจะให้คำแนะนำแก่นาย เนื่องจากนายเป็นคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน นายจะเข้าใจดีขึ้นว่านายรู้สึกอย่างไรในไม่ช้า” ซัคไม่ต้องการให้ฌอนผิดพลาดอย่างเช่นเขาอีก จนทำให้ตัวเองต้องมาเสียใจไปตลอดชีวิต ซัค กระพริบตาและซ่อนความเศร้าไว้ในดวงตาของเขา ชายที่ประตูมีสีหน้าเรียบเฉย “ เรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของนาย” ซัคไม่ใช่คนยุ่งเรื่องของคนอื่น และเขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นหัวใจของเขาก็อ่อนลง “