Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 290 เจอกันอีกครั้ง

ครึ่งนึงของชีวิตเพียงพอไหมนะ?! ปากของอโลร่า สมิธค้าง พูดไม่ออก ความเจ็บปวดบางอย่าง เช่นที่พวกเขาพูด คือในอดีต และควรอยู่ในอดีต ถ้ามันเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีจุดใดที่จะถือมันได้ เช่นเดียวกับแสงไฟอันอบอุ่นที่ส่องออกมาจากทุกครัวเรือน ท่ามกลางครอบครัวนับหมื่น ทุกดวงแสดงถึงเรื่องราวมากมาย บ่อยครั้ง คนที่ทำผิดต้อง "ร้องขอการให้อภัย" คุณเห็นไหม ฉันได้ขอโทษแล้ว แล้วทำไมคุณยังเก็บความเสียใจไว้อยู่ล่ะ? คุณเป็นคนอาฆาตพยาบาทอย่างแท้จริง คุณไม่ได้เป็นคนใจกว้างเลย ในช่วงเวลานี้ ผู้ดูเหตุการณ์มักจะเริ่มมีช่วงเวลาแห่งการกระจ่างแจ้ง และเริ่มพูดว่า “คุณเห็นไหม พวกเขาขอโทษแล้ว คุณต้องการอะไรอีก? คุณใจดีสักครั้งเดียวไม่ได้เหรอ?” อย่างไรก็ตาม น้ำหนักของความเจ็บปวดสามารถเข้าใจได้โดยผู้ที่ทรมานต่อมันเท่านั้น ขณะที่อโลร่ามองไปที่เจน ดันน์ที่กำลังเจ็บปวดจากความเจ็บปวดในอดีต ทั้งหมดที่เธอต้องการก็คือให้ยัยโง่คนนี้มีความสุข อย่างไรก็ตาม ยัยโง่ไม่ได้โง่จริง ๆ ยัยโง่รู้ดีกว่าใคร ๆ และยังมีความยืดหยุ่นมากกว่าใคร ๆ อโลร่ารู้ว่า มิฉะนั้นไม่มีทางที่จะมีใครรอดจากสวรรค์สู่นรกในชั่วข้ามคืน และทันใดนั้นก็อาศัยอยู่กับทุ

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.