บทที่ 277 โปรดดูแลฌอนในตอนนี้

ตอนนี้ห้องเงียบมาก มีเพียงสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เจนจึงติดต่อแม่บ้าน แม่บ้านยังมาไม่ถึง เธอกับชายหนุ่มนั่งรออยู่ที่โซฟา ชายหนุ่มนั่งนิ่งเงียบมองตรงมาที่เธอด้วยดวงตาของเขา... เขาจ้องมองเธอมาตลอดเวลากว่าหนึ่งชั่วโมง อย่างไรก็ตาม ไม่ ไม่ หมายความว่า ไม่ เธอไม่สามารถอ่อนข้อได้ มันจะไม่เป็นไรตราบเท่าที่เธอไม่เห็นสายตาอ้อนวอนของเขา ไม่สำสำคัญว่าเขาจะทำตัวอย่างไรในตอนนี้ ความเย็นชา และความโหดร้ายของเขาจากอดีตที่ผ่านมาได้ฝังอยู่ในใจของเธอแล้ว เมื่อมองไปที่ใบหน้าเดียวกัน เจนไม่คิดว่าเธอจะความจำเสื่อมและลืมเรื่องราวในอดีตได้ เธอตัดสินใจที่จะส่งเขาไป เธอแค่ต้องรอให้เอลิออร์พาเขาไป เธอจะไม่มีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้อยู่ในใจ เมื่อเวลาผ่านไปทีละนิด เธอก็ยกข้อมือของเธอขึ้นเป็นครั้งที่สามแล้ว และเหลือบมองไปที่นาฬิกาของเธอ ข้าง ๆเธอ ดวงตาที่แสบร้อนคู่หนึ่งแทบจะแผดเผาเธอเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เธอเพียงแค่หันหัวของเธอหนีไป ปล่อยให้ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เธอเกาะติดเธอด้วยสายตาของเขา เอลิออร์ยังมาไม่ถึงที่ของเธอ แต่จู่ ๆเสียงของโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นขัดจังหวะบรรยากาศแปลก ๆ ในห้อง เจนรีบเอื้อ