บทที่ 255 ตระกูลดันน์ในมือทายาทหญิง

คฤหาสน์ตระกลูดันน์ โจเซฟ ดันน์ชี้นิ้วไปที่จมูกของมาดามดันน์อย่างเดือดดาล “นั่นคือลูกสาวที่คุณเลี้ยงมา! ช่างเป็นลูกสาวกตัญญูที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” เขาโกรธมาก เขาไม่ต้องการที่จะยอมแพ้ต่อ ดันน์ กรุ๊ป แต่ถ้าเขาไม่เห็นด้วยกับคำขอของเจน ดันน์ กรุ๊ป ก็จะแตกสลายจริง ๆ เขารู้ดีว่าตราบใดที่ดันน์ กรุ๊ปยังคงยืนอยู่ เขาก็ยังคงเป็นคนร่ำรวย ที่มีบ้าน รถ และคนรับใช้ หากไม่มีดันน์ กรุ๊ป เขาก็ไม่เหลืออะไรเลย ไม่ว่าเขาจะลังเลใจแค่ไหนโจเซฟ ดันน์ก็ต้องกัดฟันและมอบหุ้นส่วนใหญ่ของ ดันน์ กรุ๊ปให้กับเจน อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีที่ไหนเลยที่จะระบายความโกรธในใจของเขา นั่นเป็นวิธีที่มาดามดันน์ กลายมาเป็นกระสอบทรายของเขา อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่เขาลืมไป สำหรับมาดามดันน์ เขากลายเป็นคนขี้โกงที่ไร้ประโยชน์ที่ทรยศต่อภรรยาของเขาด้วยการนอกใจ “โจเซฟ ดันน์คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉันแบบนั้น? “ฉันเป็นคนเดียวที่สอน และเลี้ยงดูเจน ดันน์งั้นหรือ? “ไม่ นั้นคือพ่อของคุณ! “ถ้าคุณต้องโทษใครสักคน ทำไมคุณไม่ตกนรกและโทษพ่อที่ตายไปแล้วของคุณล่ะ” มาดามดันน์ไม่ได้พูดคำสุภาพด้วย ตอนนี้เธอเกลียดโจเซฟ ดันน์มาก “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ทันใด