บทที่ 220 ปัญหาโกหกต่อไป

มันเป็นช่วงกลางดึก ทุกคนในเมมโมรีโฮมสเตย์กำลังนอนหลับสนิท คืนที่เอ๋อไห่เงียบมาก ตอนเช้าอากาศร้อน แต่กลางคืนจะมีลมแรง ร่างมืดเดินไปที่ประตูมุมหนึ่งของเมมโมรีโฮมสเตย์ มีประตูไม้อยู่ตรงนั้นซึ่งไม่ได้เปิดบ่อยนัก แม้แต่พนักงานประจำของเมมโมรีโฮมสเตย์ก็ไม่เคยเห็นประตูนี้เปิดมาก่อน หลังจากมีเสียงไขกุญแจก็ถูกดันเข้าไปในรูกุญแจและด้วยการคลิกประตูก็เปิดออก หลังจากนั้นไม่นานบุคคลนั้นก็เดินเข้ามา เธอคือเจ้าของเมมโมรีโฮมสเตย์ เจ้าของโฮมสเตย์แห่งนี้อารมณ์ดี ใจดี และสงบต่อหน้าทุกคน อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ผู้คนที่รู้จักเธอจะไม่เชื่อ เจ้าของที่มักจะอารมณ์ดีในสายตาของคนอื่นตอนนี้เย็นชา มีความเจ็บปวดในดวงตาของเธอที่เธอไม่สามารถซ่อนได้ ใบหน้าของเธอเย็นชาด้วยความเจ็บปวดในดวงตาของเธอ เธอกำลังเดินด้วยก้าวที่หนักหน่วง “ฉันมาที่นี่เพื่อพบคุณ” เสียงเรียบ ๆของเธอเอ่ยช้า ๆ อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากเธอแล้ว ไม่มีใครอยู่ที่นั่นอีกแล้ว เธอยกขาเดินเข้าไปข้างใน สถานที่ที่เธอคุ้นเคยที่สุดในเมมโมรีโฮมสเตย์ไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นสถานที่แห่งนี้ ไฟไม่ได้เปิดขึ้น เธอเดินไปข้างหน้าในความมืด เธอไม่คุ้นเคยกับสิ่งต่าง ๆ