บทที่ 218 ไมเคิล ลูเธอร์ผู้ซึ่งมีสองหน้า

ไมเคิลยิ้มเบา ๆ มีเรื่องราวความลับเบื้องหลังชุดน้ำชานี้ เขามองไปที่หลังมือด้วยหางตาของเขา รอยแดงจางลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังมองเห็นได้ เขาชำเลืองตาและยิ้มเยาะ เขาเห็นผู้ชายรูปร่างสูงและล่ำยืนอยู่ข้างรถกระบะ หลังของเขาหันไปทางถนน โดยหันหน้าไปทางประตูที่นั่งคนขับ เขาไม่รู้ว่าชายคนนั้นกำลังทำอะไร ถ้ามีใครเดินผ่านเขาไปตอนนี้ พวกเขาจะเห็นแขนของชายคนนั้นสั่นเล็กน้อย ไมเคิลลูบหลังมืออีกครั้ง คิ้วของเขาถูกถักเข้าด้วยกัน เขาไม่พอใจ จากนั้นเขากัดฟันและหยิกเนื้อที่หลังมืออย่างโหดเหี้ยม เขาบิดมัน 270 องศาด้วยพลังทั้งหมดของเขาก่อนที่จะวางไว้ใต้ดวงอาทิตย์ เฮ้! ตอนนี้เขามีความสุขมากขึ้น เขาปิดประตูรถอย่างมีความสุขและหันหลังเพื่อเดินกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น "คุณเสร็จแล้วหรอ?" "ใช่" “คุณใช้เวลานานมาก” “ฉันไม่คุ้นเคยกับถนนที่นี่ ฉันเลี้ยวผิดเข้าตรอก” ทั้งสองคนเดินไปที่ถนนใหญ่ “คุณต้องการเก้าอี้เอนกายแบบไหน?” หญิงสาวถามช้า ๆ “ฉันคิดว่าแบบที่คุณมีก็ไม่เลวเหมือนกัน” หญิงสาวพยักหน้า “เอาล่ะ ถ้างั้นฉันจะพาคุณไปซื้อมันที่ร้านเดิม งานฝีมือของพวกเขามีทักษะที่สูงและมีมาหลายชั่วอายุคน สินค้าของพวกเขาม