บทที่ 11 เขาอยู่ที่นี่!

ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจทางด้านข้างประตูฝั่งคนขับเจนได้ยินเสียงคนภายนอกกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างและใช่มันคือหายนะที่กำลังมาเยือนเธอในไม่ช้าเธอรับรู้ได้ทันทีจากเสียงที่ผ่านลอดเข้ามาข้างใน “กรุณาช่วยเปิดประตูทีครับ” น้ำเสียงเย็นที่เย็นเรียบแบบเป็นทางการไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆถึงแม้คำว่า ‘กรุณา' จะออกมาจากปากผู้ชายคนนั้นแต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่านี่คือประโยคขอร้องมันถูกแฝงไปด้วยคำสั่ง! ไม่ต่างกันเลยทั้งเจ้านาย และลูกน้องช่างเหมือนกันเสียจริงอย่างกับถูกก๊อปปี้ออกมา การมาเยือนของแขกไม่ได้รับเชิญทำให้เจนขวัญเสีย เธอได้แต่กรีดร้องใส่คนขับรถ “อย่าเปิดประตูนะ!! นายจะเอาเท่าไหร่ฉันจะจ่าย!!ขอร้องล่ะนะอย่าเปิดประตู…ฮือ” ในขณะเวลาเดียวกันทางด้านนอก แชรบบ…ครืดดดเพล้ง!!!!! เหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นโดยที่คนภายในรถไม่ได้ตั้งตัว..หน้าต่างฝั่งผู้โดยสารอีกด้านแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้เจนไม่สามารถรับมือได้เธอกลายเป็นคนที่สิ้นหวังที่ไร้ทางออก “ฉะ..ฉัน..ฉันจะเเจ้งตำรวจนี่มันผิด..ผิดกฎหมาย!!”น้ำเสียงที่แฝงด้วยความหวาดกลัวเล็กๆ ดังมาจากที่นั่งฝั่งคนขับไม่ใช่แค่เธอที่กำลังจิตตกก