บทที่ 89 โรซาลีน ซัมเมอร์ไม่ใช่คนบริสุทธิ์

“เธอยังจำได้ไหมว่าตอนนั้นเธอบังคับให้โรซาลีนดื่มวิสกี้ทั้งขวดได้อย่างไร? เจน คุณเจน ดันน์ ตัวน้อย วันนี้เธอยังคิดว่าตัวเองอยู่ในตำแหน่งนี้อีกหรือไม่?” เจนจ้องเขม็งไปที่อลันซึ่งใบหน้าแข็งกร้าวด้วยความเกลียดชัง ในขณะเดียวกันดวงตาของเธอก็ดูลึกลับ "ฉัน? บังคับโรซาลีน? ให้ดื่มวิสกี้ทั้งขวด?” ทุกวลีล้วนเป็นคำถามสำหรับเธอ เธอจะไม่ยอมบังคับใครแบบนั้นและเธอจะไม่มีวันทำอะไรที่เลวทรามขนาดนั้นกับโรซาลีน เช่นบังคับให้เธอดื่มวิสกี้ทั้งขวด เธอจะไม่ลดตัวลงไปถึงระดับนั้น “ยังเล่นอะไรบ้า ๆ อยู่เหรอ? โอ้คุณดันน์ คุณกลับมาแล้วจริงๆ คุณอิจฉาโรซาลีนดังนั้นคุณจึงจงใจยุยงเธอและบังคับให้เธอดื่มวิสกี้ขวดนั้นโดยทางอ้อม คุณคิดว่าจะไม่มีใครรู้เพียงเพราะไม่มีใครอยู่ที่นั่นเพื่อเป็นพยานหรอ?” จู่ ๆ เจนก็เข้ามาขัดจังหวะอลันอย่างใจเย็นพลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ไม่ ฉันไม่เคยทำในสิ่งที่คุณกล่าวหาฉันเลย” “เฮอะ~” ดวงตาของอลันเต็มไปด้วยความเกลียดชังขณะที่เขาจับจ้องไปที่เธอ “เธอกำลังบอกว่าฉันกล่าวหาเธออย่างไม่ถูกต้องใช่ไหม? หรือเธอกำลังบอกว่าโรซาลีนโกหก? ย้อนกลับไปตอนนั้นโรซาลีนเมาตายอยู่ริมถนน ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันชน