บทที่ 300 ยโสโอหัง

“ฉันอยากเจอเธอ” เธอได้ตัดสินใจแล้ว เธอไม่ได้กำลังขอ แต่เธอกำลังสั่ง โครเกอร์เข้าใจ เขารู้ว่าเจนจะไม่ยอมง่าย ๆ เขาพยักหน้าอย่างหนัก “ผมจะพาคุณไปพบเธอเองครับ” เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยากเจอซูซี่ทันที ถ้าเธอสามารถลากเขาออกจากเตียงกลางดึกด้วยโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว นั่นหมายความว่าเธอตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้โดยเร็ว นอกจากนี้ โครเกอร์ยังรู้ว่าหญิงสาวไม่เชื่อใจเขาเท่าที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป โครเกอร์ไม่เสียเวลาพาหญิงสาวไปที่คอนโดมิเนียมเล็ก ๆ ชั้น 4 ที่ถนน ริง เมื่อกริ่งประตูดังขึ้น คนที่อยู่ข้างในก็เปิดประตู เสียงของเธอดูง่วงจากการนอน เธอพูดอย่างยั่วยวนด้วยภาษาอู๋ที่ฟังดูน่าฟัง “คุณกลับถึงบ้านแล้วเหรอ? มีอะไรสำคัญนักหนาเนี่ย? ทำไมเจ้านายของคุณน่ารำคาญจัง?” “เจ้านายของคุณไม่น่ารำคาญแน่นอน ถ้าเธอน่ารำคาญเธอจะยืนอยู่หน้าประตูของคุณได้อย่างไร?” เสียงนั้นทำให้คนในบ้านรู้สึกหนาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอประหลาดใจอย่างมาก “ค คุณ…ทำไมคุณมาที่นี่?” ซูซี่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อย่างไรก็ตาม เธอดูเป็นผู้หญิงมากกว่าที่เจนจำได้ เจนมองดูใบหน้าของซูซี่เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีขาวในขณะที่เธอยังคงไม่แสดงสีหน้าใ