บทที่ 28 คุณชายลูคัส

เจนรู้สึกไม่สบายใจเลยระหว่างนอนโรงพยาบาล “ ทำไมเธอถึงกลับมาที่นี่?” อโลร่าประหลาดใจที่เห็น เจน ที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ในคืนนี้ “ เธอยังไม่หายดีเลยนะ” “ ตอนนี้ฉันสบายดี อโลร่า ฉันพักผ่อนมาเพียงพอแล้ว” เจนไม่สามารถหยุดคิดถึงเรื่องหนี้สินของเธอได้แม้แต่วินาทีเดียว “ ฉันว่าอาการของฉันนั้นดีขึ้นมาก ๆ แล้วค่ะ อโลร่า คุณเอ่อ…คุณกรุณาช่วยจัดตารางงานให้ฉันคืนนี้เลยได้ไหมคะถ้าเป็นไปได้? ฉัน…ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น” "เธอ ... " อโลร่ามองไปที่เจนซึ่งดูเจียมเนื้อเจียมตัวและตัวเล็กนิดเดียว แต่เธอกลับดื้อรั้นและเข้มแข็ง เธอไม่สามารถพูดคำที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอออกมาได้ เธอถอนหายใจ "ฉันจะจัดการให้ละกัน" "เอ่อ อโลร่า" เมื่ออโลร่ากำลังจะออกจากห้องจู่ ๆ เจนก็เรียกเธอ “ เอ่อ อโลร่า ฉัน…ขอบคุณ” ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบลดศีรษะลงโค้งแสดงการขอบคุณ อโลร่า แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็น…เธอตาฝาดไปหรือเปล่านะ? เจน…หน้าแดงเหรอ? ยังมีอะไรให้เธอมาเขิลอายอีก? เธอไม่ได้ช่วยเจนมากมายอะไรนัก มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับ อโลร่า คน ๆ หนึ่งจะต้องรู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัวเพียงใดถึงได้มีความตื่นตระหนกและทำอะไรไม