บทที่ 230 คำพูดที่ไม่ใส่ใจ

เขารู้สึกเสียใจกับมัน ทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นหลังแข็ง เขาก็เริ่มเสียใจกับมันทันที “เจน ดันน์…” เสียงเงียบของหญิงสาวพูดเบา ๆ ราวกับว่าเธอได้เจาะลึกความทรงจำของเธอ ร่างกายของไมเคิลสั่นสะท้านและเขามองหญิงสาวที่บันไดด้วยความวิตกกังวล รอให้เธอพูดต่อ…“นั่นคือใคร?” หัวใจของไมเคิลเต้นผิดจังหวะ เขามองเธอด้วยความไม่เชื่อขณะที่เธอค่อย ๆเดินจากไป เขาคิดว่าเธอจะต้องระเบิด เธอจะต้องโกรธเขาและต้องการที่จะรู้ว่าเขาเป็นใคร เขารู้จักชื่อของเธอได้อย่างไร เขาคิดถึงความเป็นไปได้ทุกอย่าง แต่เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะทำเฉยเมยเช่นนี้ เช่นนั้น เธอปฏิเสธชื่อนั้น เธอยัง... หักล้างการมีอยู่ของตัวเองงั้นหรือ? ณ ขณะนั้น เขาพูดไม่ออก จริง ๆแล้วเขากลัวเกินกว่าที่จะวิ่งเข้าไปหาเธอและเรียกร้องอยากรู้ว่า ทำไม โจโจ้กระโดดและข้ามไปหาเขาพร้อมกับชุดปฐมพยาบาล ไมเคิลมองไปที่เธอ ได้ยินเสียงอันไพเราะและร่าเริงของเธอ เธอเป็นแสงตะวันเสมอ ช่างแตกต่างจาก... ผู้หญิงคนนั้น บางทีนั่นอาจเป็นสาเหตุที่ผู้หญิงคนนั้นยืนกรานที่จะเก็บโจโจ้ไว้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเด็กสาวไม่เหมาะกับอุตสาหกรรมการบริการมากนัก เพื่ออยู่เคียงข้างเธอ “เฮ้ ไม