บทที่ 851

เมเดลีนเห็นชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงเดี่ยวต่อหน้าเธอ เธอไม่มีวันจำรูปร่างของชายคนนี้ผิดแน่ เธอปิดประตูและเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เจเรมี่ได้ยินเสียงดังแต่เข้าก็ไม่สนใจ อย่างไรก็ตาม เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาก็ฟังดูคุ้น ๆ เขาหันไปและเห็นเมเดลีน จากนั้น ดวงตาที่มืดมนของเขาก็เป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อทั้งสองสบตากัน เมเดลีนรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจของเธอ เขากำลังสวมเสื้อบาง ๆ พร้อมกับมีบาดแผลที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผล อย่างไรก็ตาม เธอก็เห็นได้ถึงเลือดที่ซึมออกมาจากแผลของเขา เธอรู้สึกแย่เมื่อได้เห็นใบหน้าอันซูบผอมและซีดเซียวของเขา “เจเรมี่” เธอนั่งลงบนเตียงและช่วยพยุงเขาลุกขึ้น “คุณโอเคไหม? แผลของคุณเป็นยังไงบ้าง?” หลังจากที่เจเรมี่ลุกขึ้นนั่ง เธอก็เห็นโซ่เส้นหนาที่ผูกติดกับข้อมือขวาของเขา เมื่อเขาขยับเพียงเล็กน้อย มันจะดึงรั้งแผลบนหัวไหล่ของเขา เฟลิเป้ได้ขังเขาไว้ เมเดลีนคาดไม่ถึงในเรื่องนี้ เจเรมี่ดูสงบ “คุณมาเยี่ยมผมหลังจากผ่านไปตั้งหลายวัน คุณคิดว่าผมตายไปแล้วใช่ไหม คุณหญิงวิทแมน?” เมเดลีนไม่ถือสากับท่าทางเย็นชาของเจเรมี่และยังคงมองไปที่เขา “เจเรมี่ คุณเห็นฉันเป็นคนแบบนั้