บทที่ 822

“คุณคาดหวังกับจูบของผมใช่ไหม คุณผู้หญิงวิทแมน?” “...” “น่าเสียดายมากจริง ๆ ตอนนี้ผมจูบแค่ผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น” การเย้าแหย่แสดงให้เห็นได้จากรอยยิ้มของเขาในขณะที่แววตาของเขาฉายออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม เมเดลีนรู้สึกอกหัก แต่เธก็ตอบกลับด้วยท่าทางสงบ “คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันกำลังรอให้คุณจูบ? ฉันก็แค่เล่นไปตามน้ำ เจเรมี่ ทั้งหมดที่คุณอยากได้ยินคือการที่ฉันพูดว่าฉันรักคุณและคิดถึงคุณใช่ไหม? น่าเสียดายนะ ไม่ว่าฉันจะเคยรักคุณมากแค่ไหนตอนนี้มันได้กลายเป็นฉันเกลียดคุณมากแค่นั้น เข้าใจไหม?” เธอยิ้ม หลบเลี่ยงสายตาของเขาและออกจากตรงนั้นไป เจเรมี่อึ้ง ทิ้งมือเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ ความเป็นประกายในรอยยิ้มและแววตาของเขาค่อย ๆ หายไป … เวลาได้ผ่านไปและมันก็เป็นวันเสาร์แล้ว เมเดลีนสวมชุดราตรีที่ประณีตขณะควงแขนของเฟลิเป้ พวกเขาทั้งคู่มาถึงที่งานหมั้นของเจเรมี่และอีเวตต์ เธอคิดว่าคงจะมีฝูงชนคับคั่งในงานหมั้นของเจเรมี่ แต่กลับมีแค่ไม่กี่คนที่โผล่มา นอกจากเธอและเฟลิเป้แล้ว ก็ไม่มีคนนอกมาที่นี่เลย “ฉันไม่ชอบคนเยอะ ๆ ค่ะ เพราะงั้นพิธีหมั้นจึงเรียบง่าย” อีเวตต์อธิบายด้วยรอยยิ้ม “เจเรมี่บอกว่าคุณ