บทที่ 696

เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเธอเป็นห่วงเขามากแค่ไหน เจเรมี่เหยียดริมฝีปากเผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณมาที่นี่เพียงเพื่อพบผมเหรอ?” เมเรดิธตอบกลับ “ฉันอยากมาที่นี่ตั้งแต่สองวันก่อนแล้วล่ะ แต่ฉันไม่มีเวลาเลย วันนี้ฉันเลยมาที่นี่เพื่อมาหาคุณ นอกจากนี้ ฉันอยากบอกคุณว่าคืนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการรักษาโดยการแทรกแซงทางจิตค่ะ” เมเรดิธพูดเสริมต่อ เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ไม่ได้พูดอะไร “เจเรมี่ กระจกตาของคุณไม่เสียหาย ซึ่งนั่นหมายความว่าจิตใจของคุณนั่นแหละ ที่เป็นสาเหตุซึ่งทำให้คุณยังมองไม่เห็น ตราบใดที่คุณก้าวข้ามสิ่งกีดขวางในหัวใจของคุณได้ คุณจะได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง เชื่อฉันสิ” เจเรมี่พยักหน้าตอบ รอยยิ้มที่หายากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “คุณเป็นห่วงผมมาก ทำไมผมต้องปฏิเสธคุณด้วยล่ะ?” เมื่อเมเรดิธเห็นว่าเจเรมี่กำลังยิ้มให้เธอ อารมณ์ที่อ้อยอิ่งอยู่ภายในหัวใจของเธอเริ่มก็เริ่มอยู่ไม่สุขมากขึ้น เธอเฝ้ารอวันที่ทุกอย่างพร้อมอย่างวันนี้มาตลอด! ในที่สุดเธอก็สามารถเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้ได้! ในที่สุดเธอก็สามารถนอนกับเขาได้สักที! ... เมเดลีนมาถึงที่อยู่ซึ่งเฟลิซิตี้มอบให้ เธอเร็วยิ่งกว่าคนขับที่ถูกจ้าง