บทที่ 68

บรรยากาศภายในรถดิ่งลงสู่ความเงียบอย่างกะทันหัน มาเดลีนหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นด้วยความเหนื่อยล้า "เจเรมี่ แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อทุกการกระทำของฉัน แล้วคุณปู่คุณล่ะ? ท่านเป็นคนฉลาดและมีประสบการณ์มากมายในการชีวิต ถ้าตัวฉันเองเป็นคนที่ร้ายกาจขนาดนั้น แล้วทำไมเขาถึงยอมให้ฉันแต่งงานกับคุณ? ทำไมเขาถึงดูแลฉันและหันหลังให้เมเรดิธอย่างเย็นชาด้วย?” เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจเรมี่จะไตร่ตรองเรื่องนี้อีกครั้ง แต่ในขณะที่เธอหยุดพูด เขาก็หัวเราะออกมาอย่างดัง "เธอน่าจะรู้ดีว่าทำไมเธอถึงต้องแต่งงานกับฉันแล้วทำไมเมเรดิธถึงถูกคุณปู่หันหลังให้ด้วยความเมินเฉย” เขาพยายามจงใจบอกว่ามาเดลีนคือคนที่แอบยุยงให้เกิดความไม่ลงรอยกันระหว่างคุณปู่ของเขาและเมเรดิธ เช่นนั้น เขาไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างเมเรดิธเต็มใจที่เป็นภรรยาน้อยสิ่งนั้นแหละมันคือปัญหา "มาเดลีน หยุดเล่นละครสักที ผมจะพาเธอไปพบคุณปู่ตอนนี้ ผมจะทำให้เขาเห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ” มาเดลีนยิ้มอย่างขมขื่น เธอไม่ต้องการอธิบายตัวเองอีกต่อไป การยืนหยัดในตัวตนของเธอกลายเป็นเรื่องโกหกที่บาปหนาเกินกว่าจะไถ่ถอน มาเดลีนถูกลากตัวกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมนโดยเจเรมี่ และเ