บทที่ 54

เด็กน้อยตัวเล็กหมุนตัวกลับมาอย่างไร้เดียงสาอาจเพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้ ตอนนี้ใบหน้าที่น่ารักและบริสุธิ์ของเขากำลังเผชิญหน้ากับมาเดลีน ดวงตาที่สดใสและชัดเจนของเขาเหมือนกระเบื้องเคลือบขณะที่กระพริบและจ้องไปที่มาเดลีน ประกายไฟแห่งความเกลียดชังในใจที่ท่วมท้นขอ มาเดลีน ถูกสกัดดับลงในทันที มันถูกแทนที่ด้วยความรักและความเมตตาที่ไม่อาจบรรยายได้ น้ำตาไหลซึมที่มุมตาทั้งสองข้างของเธอและเธอก็อยากจะร้องไห้ออกมา ‘ถ้าลูกฉันยังอยู่ที่นี่ เธอคงน่ารักเหมือนเขาเช่นกัน’ นั่นเป็นเพราะ เจเรมี่ที่มีความโดดเด่นมาก ลูกหลานที่ได้รับสืบทอดเชื้อสายของเขาก็จะหน้าตาดีเช่นกัน มาเดลีนก้มลงลูบใบหน้าที่บอบบาง และน่ารักของเขา “เธอชื่ออะไรเอ่ย เด็กน้อย?” เด็กชายตัวเล็กกระพริบตาและพูดอย่างน่ารักว่า “แม่และพ่อเรียกผมว่าแจ็ค” ‘แม่และพ่อ’ คำพูดเหล่านั้นทำร้ายมาเดลีน ลูกของเธอควรมีแม่และพ่อของเธอเช่นกัน แต่ตอนนี้ ... “แมดดี้ เธอกำลังพยายามทำอะไรของเธอ? ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าเธอสามารถทำทุกอย่างกับฉันได้แต่โปรดอย่าทำร้ายลูกชายของฉันกับเจเรมี่!” เสียงกรีดร้องของเมเรดิธฟังดูเกินจริงอย่างผิดปกติ นอกจากนั้น เธอย้ำ