บทที่ 436

จู่ ๆ โทรศัพท์ของมาเดลีนส่งเสียงดังขึ้นมา มีสายโทรเข้ามาหาเธอ มาเดลีนรวบรวมความคิดของเธอและมองไปยังหน้าจอที่แสดงสายจากปลายทางเป็นเฟลิเป้ที่โทรเข้ามา เฟลิเป้หวังว่ามาเดลีนจะส่งข้อมูลในแฟลชไดรฟ์ให้กับเขา “คุณพ่อครับ ต่อจากนี้ไปวีล่าจะเป็นแม่ของผมใช่ไหม? ผมจะบอกเพื่อนคนอื่น ๆ ได้ไหมว่าแม่ของผมชื่ออ วีล่า ควินน์ เวลาที่เพื่อน ๆ ถามผม” แจ็คสันถามด้วยน้ำเสียงสดใสและไร้เดียงสา มาเดลีนมองไปคนที่นั่งตรงข้ามเธอและเห็นเจเรมี่ตักอาหารใส่จานของแจ็คสัน จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างอบอุ่นและพยักหน้า “แจ็ค ไม่ว่าอดีตหรืออนาคต ลูกจะมีแม่เพียงคนเดียว และแม่ของลูกนั่งอยู่ตรงหน้าลูกแล้ว” หลังจากที่เขาบอกแบบนั้น แจ็คสันก็ยิ้มร่าอย่างไร้เดียงสาให้มาเดลีน แววตาของแจ็คสันเป็นประกาย รอยยิ้มหรือท่าทางของเขาช่วยเยียวยาหัวใจที่บาดเจ็บของมาเดลีนได้เป็นอย่างดี แต่ทันใดนั้นเธอกลับคิดอะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกปวดใจ กระนั้น ทำให้เธอเริ่มรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา เธอกลัวว่าเธอจะเป็นคนที่จะทำให้รอยยิ้มของแจ็คสันหายไปในอนาคต หากถึงช่วงเวลาที่ชื่อเสียงของเจเรมี่ถูกทำลายและคนในตระกูลวิทแมนทุกคนทำให้ถูกขายหน้านั้น แจ็คสันก็คงจะ