บทที่ 313

เมเรดิธคิดไม่ถึงว่าเขาจะผลักเธอออกไปอย่างง่ายดาย เธออึ้งเป็นอย่างมาก! เธอได้ยินเจเรมี่เรียกชื่อวีล่าด้วยความเป็นห่วง ความกังวลในน้ำเสียงของเขามันต้องเป็นของเธอคนเดียว! ทว่า ตอนนี้ เขากำลังใช้เสียงนั้นกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ อะไรที่ทำให้เมเรดิธประหลาดใจมากไปกว่านั้นก็คือตอนนี้เธอเห็นมาเดลีนนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าหมดหนทางและอ่อนแอ ราวกับว่าเธอถูกใครบางคนผลักให้ล้มลง “ทำไมคุณถึงนั่งอยู่บนพื้น?” เจเรมี่เดินไปหามาเดลีนก่อนจะคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ เธอ มุมตาและคิ้วของเขาถูกแสดงด้วยความอ่อนโยนและความเสียใจเล็ก ๆ ซึ่งหาได้ยากปะปนอยู่ใบหน้านั้น มาเดลีนเหลือบตาคู่สวยของเธอไปทางเมเรดิธที่อยู่ข้างหลังเจเรมี่ “ถ้าฉันบอกว่าคุณครอว์ฟอร์ดผู้มีคุณธรรมสูงคนนี้ผลักฉันล้มกับพื้น คุณจะเชื่อฉันไหม?” เธอมองตาลึกล้ำของเจเรมี่อย่างไร้เดียงสา ขณะที่เมเรดิธได้ยินแบบนี้ เธอกำหมัดแน่นและพูดปกป้องตัวเองด้วยความโกรธ “วีล่า เธอพูดเรื่องอะไรกัน? ฉันเนี่ยนะเป็นคนผลักเธอ? มันเป็นเธอคนเดียวเลยที่เป็นคนยั่วยุและทำลายอาหารเย็นที่ฉันเตรียมไว้ให้เจเรมี่ เธอนั้นแหละที่ตบฉัน!” จากนั้นเธอได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าในขณะที่น