บทที่ 288

มีข้อความถูกส่งมา โดยที่ไม่ระบุชื่อคนส่งส่งมาให้เจเรมี่ ‘โรงงานกระดาษเสียทิศตะวันตก เธออยู่ที่นั่น ไปช่วยเธอซะ’ ดวงตาของเจเรมี่ทอประกาย เขาพยายามโทรกลับไปที่หมายเลขนั้นทันที แต่ก็ไม่สามารถเชื่อมต่อได้ โดยตอนนี้ไม่มีเวลากังวลหรือสงสัยใด ๆ เขากลับรถและเร่งไปยังตำแหน่งที่ข้อความแจ้งมา ตะวันลับขอบฟ้ากลางคืนเริ่มเข้ามาแล้วและมาเดลีนถูกบังคับให้อยู่ที่เดิม ไฟของห้องมืดสว่างขึ้นจากหลอดไฟและเธอมองห็นเมเรดิธที่ยังนั่งรออยู่จุดเดิม หลังจากนั้นไม่นาน คนเหล่านั้นก็กลับมามือเปล่า แน่นอนว่า พวกเขายังไม่ได้ฉุกคิดว่าถ้าที่อยู่ที่ขอบหน้าต่างนั้นเป็นเพียงแค่อุบายเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา กลยุทธ์หลอกล่อของเธอสำเร็จ “เปล่าประโยชน์! พวกแกทุกคน!” เมเรดิธโกรธมาก ชี้นิ้วไปที่ผู้ชายที่เธอด่า จากนั้น เธอหันหลังจากไป เธอถูกหยุดไว้โดยหัวหน้านักเลงที่มีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา “แน่นอนว่า เธอหนีไปได้ แต่วันนี้เราทำงานให้เธอเสร็จแล้วเช่นกัน จ่ายเงินมา” เมเรดิธเย้ยหยันกอดอกในมากคนรวยแบบท่าทีที่เอาแต่ใจ “แกทำผู้หญิงคนนั้นหนีไปและยังมีหน้ามาให้ฉันจ่ายเงินอีก? ขอบคุณซะที่ฉันไม่ได้เอาชีวิตแก! ไอ้ขยะไร้ประโยชน์!”