บทที่ 228

เจเรมี่ค่อย ๆ ใช้นิ้วของเขาสัมผัสตัวอักษรบนหลุมฝังศพก่อนจะลุกขึ้นยืน บรรยากาศรอบข้างของเขาว่างเปล่า เช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่อ้างว้างในตอนนี้ ฝนเริ่มโปรยลงมาปรอย ๆ และเริ่มตกลงมาหนักขึ้นจากท้องฟ้าด้านบน เจเรมี่จากสุสานไปอย่างไม่เต็มใจนัก หลังจากที่มาเดลีนไปรับลิเลียนจากโรงเรียนอนุบาาลพากลับไปยังอพาร์ตเมนต์ เธอได้รับโทรศัพท์จากเจเรมี่ที่โทรเข้ามาหาเธอ เขาบอกว่าเขาอยู่ที่ประตูด้านหน้าตึกที่เธออยู่และมองหาเธอ มีบางอย่างสำคัญที่จะพูดด้วย มาเดลีนวางสายแล้วมองไปทางเฟลิเป้กำลังเล่นกับลิเลียนอย่างสนุกสนาน “ไปทำสิ่งที่เธออยากทำเถอะ” เฟลิเป้ได้มองออกถึงถึงความลำบากใจและความลังเลในดวงตาของมาเดลีน เขารู้ว่าสิ่งที่เธอต้องการทำตอนนี้คือการแก้แค้น เจเรมี่เป็นหนึ่งในเป้าหมายในการแก้แค้น มาเดลีนเปลี่ยนชุดและเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกระเป๋าของเธอ ทันทีที่เธอออกจากลิฟต์ เธอเห็นรถของเจเรมี่จอดรออยู่ด้านนอก ฝนตกอย่างหนักในตอนเย็นก่อนที่จะตกอีกครั้งในตอนกลางคืน เมื่อเห็นว่ามาเดลีนใกล้เข้ามา เจเรมี่บังฝนและเปิดประตูให้เธอ ในรถ มาเดลีนถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณวิทแมน มีอะไรเร่งด่วนที่คุณต้องคุยกับฉั